Mont-Saint-Michel is altijd de grens geweest tussen Normandië en Bretagne en talloze generaties hebben getwist over bij welke regio het hoort. Wat betreft de toeristische betekenis is het goed voor beide en we rijden verder naar het westen naar Saint Malo, behoorlijk onder de indruk dat deze plek haar schoonheid heeft weten te behouden ondanks de miljoenen toeristen. Hier zijn we eindelijk aangekomen in Bretagne met onze camper en dit is wat je overal hoort en leest.
Bretagne is een deel van Frankrijk dat je onvermijdelijk doet denken aan zijn twee beroemdste vertegenwoordigers: Asterix en Obelix. Aremorica, zoals een deel van Bretagne in de Romeinse tijd werd genoemd, onderscheidde zich, zoals we weten, door de onverzettelijkheid van zijn inwoners, en dat is tot op de dag van vandaag zo gebleven.
Bezoekers komen overal de Bretonse volkstrots tegen, het Gaelisch is terug te vinden op verkeersborden en plaatsnaamborden en de keuken, met haar heerlijke mix van zoet en zout, is alleen al de reis waard. Saint Malo bestaat uit een oude stad omringd door een stadsmuur en een omgeving die niet bijzonder bezienswaardig is.
De ligging van Saint Malo maakte het al vroeg tot een belangrijke havenstad en tot op de dag van vandaag vertrekken hier niet alleen de autoveerboten naar de Kanaaleilanden, maar stapelen goederen van over de hele wereld zich op in het havengebied. Vlakbij de ommuurde oude stad vinden we een camperplaats die niet bepaald uitnodigt tot overnachten (hoewel sommige campers hier wel overnachten), maar ideaal gelegen is als startpunt voor een rondleiding door de stad.
Als je door de grote poorten de oude stad binnenkomt, merk je meteen dat de tijd van de Corsairs in Saint Malo tot op de dag van vandaag voortduurt. Tegenwoordig worden reizigers niet meer zo schaamteloos beroofd en mogen ze hun leven houden, maar als je naar de prijzen in de talloze restaurants en souvenirwinkels kijkt, zie je dat er sindsdien niet veel veranderd is.
Het pittoreske stadje is niettemin een bezoek waard. Zo'n bezoek maakt natuurlijk hongerig, dus stoppen we bij een restaurant - en dat is een geluk bij een ongeluk. De "Gallo" is een crêperie en wordt blijkbaar gerund door een familie. Het piepkleine restaurant wordt uitsluitend gerund door de vrouw des huizes, terwijl de mannen druk bezig zijn met het bereiden van crêpes en galettes. "Galettes" zijn de hartige familieleden van het zoete eiergerecht; ze worden gemaakt met boekweitmeel en gevuld met allerlei lekkers.
Aan onze tafel brengt de chef een galette met ham en Bretonse camembert en een met coquilles in peterselieboter. Een gedicht! De "zoete" fractie geniet van crêpes met kastanjecrème of de typische Bretonse versie met gezouten karamel. Ons volgende uitstapje brengt ons naar de zee, die hier alomtegenwoordig is. De inwoners van de stad hebben een lang zandstrand voor de deur, iets om echt jaloers op te zijn.
We willen overnachten op een camping in een buitenwijk van Saint Malo, gelegen op een kleine landtong. Van daaruit hebben we een fantastisch uitzicht op de haven en kunnen we de veerboten zien vertrekken richting de Kanaaleilanden. De camping is al bijna in winterslaap, de sanitaire voorzieningen zijn gesloten, maar dat vinden we niet erg, want we hebben volledig functionele badkamers aan boord van onze campers.
We maken dankbaar gebruik van de elektriciteit, ook al hadden we gemakkelijk drie dagen op de accu van onze camper kunnen staan, en na een korte rustpauze gaan we op zoek naar een plek om te eten.
Op weg hiernaartoe door smalle steegjes kwamen we onder andere langs een veelbelovend uitziende bistro. Voordat we daar gaan eten, maken we ons klaar voor de stad en maken we gebruik van de ingenieuze constructie in de badkamer. In een paar stappen kan de badkamer met wastafel worden omgetoverd tot een douche, die dankzij de verwarming aangenaam warm water geeft om te douchen. Nadat de chauffeur en navigator het vuil van de dag van zich hebben afgespoeld, leidt onze weg ons naar de bistro en brengen we een beslist "heerlijke" avond door met een chef-kok die blijkbaar al de aandacht van Michelin-restaurantcritici heeft getrokken.
Nadat we zo uitgebreid hebben gedoucht, is het tijd voor een "waterverversing". De tanks voor water en afvalwater van de camper bevatten meer dan 100 liter, maar op een gegeven moment zijn ze uitgeput. We maken van de gelegenheid gebruik om tegelijkertijd het toilet schoon te maken. Op bijna elke camping, maar ook in veel steden, zijn er afvoerpunten voor zogenaamd "grijs water". Dit betekent spoel- en waswater. De afvoer en toevoer is heel eenvoudig. De camper wordt over de afvoer heen gevaren en de afvoer wordt ontstopt. Dan stroomt het water ongehinderd en snel weg. Als de vuilwatertank leeg is, kan de schoonwatertank eenvoudig worden bijgevuld. Er is zelfs een gieter voor bijzonder moeilijke situaties, maar die hebben we nooit nodig gehad.
Dankzij de moderne technologie is het schoonmaken van het toilet echt geen probleem meer. De cassette met het afvalwater kan uit de zijkant van de camper worden getrokken en is stevig afgesloten als een karretje. Op de daarvoor bestemde punten kun je gewoon het deksel van de afvoerbuis losmaken en de inhoud van de cassette weggooien. Daarna grondig afspoelen met de ter plaatse aanwezige waterslang en weer sluiten. Om te voorkomen dat de inhoud van de cassette na verloop van tijd gaat geuren, worden sanitaire tabbladen gebruikt voor de afbraak. Na het legen worden ze in het toilet gedaan en met een beetje water in de container gespoeld. Op deze manier voorbereid, is weggooien echt kinderspel!
